در ارتودنسی ثابت برای حرکت دادن دندانها از نیروی ملایم استفاده می شود این نیرو از طریق سیم های که فنریت بالایی دارند تامین می شود و از طریق براکت هایی که به دندانها چسبانده شده اند به دندان و استخوان اطراف ریشه دندان منتقل می شود. منظور از ارتودنسی ثابت این است که بیمار نمی تواند دستگاه ارتودنسی را از دهان خارج نماید. در دستگاه ارتودنسی ثابت اجزا به صورت نگین هایی برروی دندان چسبانده شده و ثابت می گردند. به این نگین ها براکت می گویند. این روش درمانی برخلاف درمانهای متحرک، وابسته به همکاری بیمار نمی باشد.
در درمانهای ارتودنسی ثابت می توان ماهی یک میلیمتر دندان را حرکت داد و این امر در بعضی مقاطع درمانی چندان مشهود نخواهد بود. در بعضی از موارد از بیمار براساس نوع ناهنجاری دندان کشیده می شود. در اینگونه از بیماران در چند جلسه اول حرکت دندانها بخوبی مشهود است و دندانها به جای فضای خالی حرکت داده می شوند که از نظر بیمار به خوبی قابل مشاهده است. بیمار می بایست ماهی یک بار جهت درمان ویزیت گردد. گاهی در بین جلسات معاینه به دلیل حرکت دندانها ممکن است مقداری از انتهای سیم ها از آخرین دندان خارج شود و باعث احساس تیزی بیمار شود که در این صورت نیاز است بیمار زودتر از موعد مقرر به مطب مراجعه نماید تا انتهای سیم کوتاه شود.

در مرحله ارتودنسی ثابت براکت ها بر روی دندانها چسبانده می شوند و یک سیم از بین براکت ها گذرانده می شود که با کش های بسیار ظریف به براکت ها انداخته می شود. این کش ها می توانند سفید و یا رنگی باشند. این کش ها در هر جلسه تعویض می شود ولی سیم ها ممکن است هر جلسه عوض نشود و براکت ها هم تا انتهای دوره درمانی در دهان باقی می مانند.

در ارتودنسی ثابت می توان برای اینکه براکت های ارتودنسی توجه کمتری را جلب کند و در دهان کمتر مشخص باشد از براکت های سرامیکی استفاده نمود. استفاده از براکت های سرامیکی هیچ تفاوتی با براکت های فلزی ندارد و سیم ارتودنسی از بین براکت های سرامیکی عبور می کند.

می توان به جای سیم های فلزی نیز از سیم های روکش دار شفاف استفاده نمود که دستگاه ارتودنسی به طور کامل دیده نشود. البته استفاده از ارتودنسی سرامیکی ثابت کاملا به تشخیص متخصص ارتودنسی بستگی دارد.

زمان مناسب برای انجام ارتودنسی ثابت سنی است که تمام دندان های دائمی درآمده است و بتوان دستگاه ارتودنسی را روی دندان نصب کرد. معمولا سن ده سالگی برای انجام ارتودنسی ثابت مناسب می باشد.

بعد از نصب ارتودنسی ثابت به احتمال زیاد فرد دچار درد و فشار در دندان ها و لثه های خود می شود که این درد و فشار موقتی و برای 2 سا 3 روز اول می باشد و بیمار می تواند در این مدت از مسکن های که متخصص ارتودنسی تجویز می کند استفاده نماید.

به طور کلی طول درمان ارتودنسی به شدت ناهنجاری های فک و نامرتبی دندان ها بستگی دارد و همچنین مهارت متخصص ارتودنسی و رعایت بهداشت دهان و دندان توسط بیمار نیز روند ارتودنسی بسیار دخالت دارد. ولی حدودا می توان گفت مدت زمان درمان ارتودنسی به بین یک تا سه سال است.

معروف ترین پرکاربردترین دستگاه ارتودنسی ، ارتودنسی ثابت است و هزینه کمتری نسبت به انواع دیگر ارتودنسی دارد ولی در عین حال نتیجه ارتودنسی در ارتودنسی ثابت رضایت بخش تر است.

ارتودنسی ثابت به دلیل پیچیدگی و نیاز به ظرافت کاری بالاتر، طولانی بودن مدت درمان، در دوره دندانپزشکی عمومی آموزش داده نمی شود و آموزش آن فقط در دوره تخصصی ارتودنسی انجام می شود. بنابراین بایستی برای درمان با ارتودنسی ثابت فقط به متخصص ارتودنسی مراجعه کرد.

ارتودنسی ثابت یکی از معروف ترین شیوه های ارتودنسی برای ردیف کردن دندان های نامرتب بیماران است و معمولا ارتودنسی پیشنهاد اول متخصصان ارتودنسی می باشد.


مزایای ارتودنسی ثابت

یکی از مزایای ارتودنسی ثابت کمک به بهبود رعایت بهداشت دهان و دندان است. زیرا با مرتب شدن دندان مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان ها آسان تر می شود.

یکی دیگر از مزایای مهم ارتودنسی ثابت کاهش خطر ابتلا به بیماری های لثه در آینده است.

در ارتودنسی ثابت پزشک به همکاری بیمار در طول درمان نیازی ندارد و از این لحاظ کار برای پزشک آشان تر است.

ارتودنسی ثابت از ابتدا در جای درست خود قرار می گیرد و به رفع مشکلات دندانی و فکی کمک می کند.

بعد از درمان با ارتودنسی ثابت احتمال بسیار کمی وجود دارد که دندان ها به حالت اویه بازگردنند و در بیشتر مواقع مشکل دندان ها رفع می شود.