در ابتدا، برای چاپ بر روی لیوان های کاغذی از قطعه های لاستیکی که بر روی سیلندر سوار شده بود استفاده می شد، و برای هر رنگ از یک سیلندر متفاوت استفاده می شد. مدت های مدیدی است که از چاپ فلکسوگرافیک استفاده می شود و تولید کنندگان برای تولید بیش از یک میلیون لیوان، عموماً از این روش استفاده می کنند. برای این کار از ماشین آلاتی مانند Comexi استفاده می شود، و در تعدیل این ماشین آلات یک قرقره خیلی بزرگ اضافی وجود دارد که مورد نیاز تولید کنندگان لیوان کاغذی است.

تکنولوژی جوهر نیز تغییر کرده است و جوهرهای آبی، جای جوهرهای حلال را گرفته است. یکی از عوارض جانبی جوهرهای حلال این است که نوشیدنی در لیوان های مخصوص نوشیدنی گرم، بوی حلال را به خود می گرفت، در حالی که جوهرهای آبی این مشکل را برطرف کرده است. برای تیراژ های پایین مانند چاپ افست نیز، روش های دیگر چاپ به کار برده می شد، که طی آن بین 10،000 به 100،000 لیوان چاپ می شود. جوهر چاپ افست نیز تغییر کرده است و هر چند در گذشته جوهر ها حلال بودند، اما امروزه جوهرهای سویا بوی بد لیوان را کاهش داده است. جدید ترین فرایند چاپ، DirectXprinting است، که تعداد بسیار کم، به طور معمول 1000 لیوان را چاپ می کند. از گراورتصویری نیز استفاده می شود، اما بسیار گران قیمت است و به طور معمول تنها در مواردی استفاده می شود که نیاز به کیفیت بسیار بالای چاپ مانند ظروف بستنی دارد.

بازیافت

بیشتر لیوان های کاغذی برای یک بار مصرف طراحی شده اند. در ساخت لیوان ها، به دلیل مسائل مربوط به آلودگی، از کاغذ هایی استفاده می شود که خیلی بازیافت نشده باشند. از آنجایی که بیشتر لیوان های کاغذی با پلاستیک (پلی اتیلن) پوشیده شده است، بازیافت آنها غیر معمول است چرا که جداسازی پلی اتیلن در فرایند بازیافت این لیوان ها دشوار است. از سال 2016 فقط دو تسهیلات در بریتانیا وجود دارد که به درستی قادر است لیوان کاغذی پلی اتیلنی را بازیافت کنند. در غیاب چنین تسهیلاتی لیوان ها در بهترین حالت دفن می شوند و یا سوزانده می شوند.

یک گروه تجاری بریتانیایی به نام "جیمز کراپر" اولین مرکز جهان برای بازیافت موثر حدود 2.5 میلیارد فنجان قهوه کاغذی را توسعه داده اند که هر ساله در بریتانیا استفاده می شود، و تبدیل به یکی از 14 شرکت بین المللی شده است که به طور رسمی به گروه بازیافت کاغذ (PCRRG) پیوسته اند.

تسهیلات اصلاح فیبر "جیمز کراپر" در جولای 2013 توسط ملکه افتتاح شد، و در آن هم پلاستیک و هم کاغذ را از لیوان جدا می کنند؛ و حصول اطمینان می کنند که هیچ چیز از فرآیند بازیافت هدر نرود. اگر چه لیوان های کاغذی از منابع تجدید پذیر (تراشه های چوب 95 درصد وزن) ساخته شده اند، اما محصولات کاغذی در محل های دفن زباله تجزیه نمی شوند، و اگر به صورت غیرهوازی تجزیه شوند، گاز متان تولید می کنند.

تولید کاغذ معمولا نیاز به مواد شیمیایی غیر آلی دارد و پساب ایجاد می کند. لیوان های کاغذی، نسبت به لیوان های پلی استیرن، منابع غیر قابل تجدید بیشتری مصرف می کنند (که تنها پساب قابل توجه آن پنتان است).
لیوان کاغذی